85 rocznica śmierci Pierre de Coubertina – ojca nowożytnego ruchu olimpijskiego

85 lat temu, w dniu 2 września 1937 r. w Genewie, w wieku 75 lat zmarł baron Pierre de Coubertin (ur. 1863 r.). Z zawodu historyk i pedagog, uważany za ojca nowożytnego ruchu olimpijskiego. Założyciel i drugi w historii przewodniczący MKOL.

Jego zafascynowanie sportem, a później ruchem olimpijskim, zaczęło się w latach 1883-1887, podczas podróży do Anglii. Zainteresował się wówczas angielskim systemem wychowania fizycznego młodzieży. Po powrocie z Anglii, w 1889 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapoznał się z systemem oświatowym i organizacją wychowania fizycznego w tym kraju. Podróż ta utwierdziła go w przekonaniu o wielkim znaczeniu ćwiczeń fizycznych i przyczyniła się do podjęcia przez niego działań dotyczących naprawy społeczeństwa i poprawy procesu wychowania poprzez sport.

Pomimo wielu przeciwności, doprowadził do zwołania w dniach 16-24 czerwca 1894 r. Międzynarodowego Kongresu Sportowego w Paryżu, podczas którego powołano Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOL), w skład którego weszło 15 członków, w tym trzech, którzy reprezentowali narodowości nie posiadające samodzielności państwowej. Kongres Sportowy w Paryżu stał się miejscem wskrzeszenia nowożytnych igrzysk sportowych, których datę odbycia wyznaczono na 1896 rok. Ustalono założenia organizacyjne i programowe. Powołano też komitet wykonawczy do przygotowania pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich. Odbyły się one po 1512 latach od wydania edyktu kasacyjnego przez Teodozjusza Wielkiego (347-395) w 393 r. n.e., zakazującego organizację starożytnych igrzysk olimpijskich.

Baron P. de Coubertin w latach 1894-1896 pełnił funkcję sekretarza generalnego Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, w latach 1896-1925 był jego przewodniczącym (drugim po Greku Dimitriosie Wikielasie <1835-1908>), honorowym prezydentem igrzysk olimpijskich. Dzięki jego staraniom w 1915 r. przyznano MKOL stałą siedzibę w Lozannie, w pałacyku Mon Repos. Był autorem przyrzeczenia, karty olimpijskiej, olimpijskiego protokołu, programu otwarcia i zamknięcia igrzysk, a także białego sztandaru olimpijskiego, na którym umieszczono pięć splecionych ze sobą kół, w kolorze niebieskim, żółtym, czarnym, zielonym i czerwonym, symbolizujących pięć kontynentów. Po raz pierwszy sztandar wciągnięto na maszt podczas VII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii w 1920 r. Jest też autorem wiersza „Oda do sportu”, za który na igrzyskach olimpijskich w 1912 r. w Sztokholmie zdobył złoty medal olimpijski w konkursie literatury (pod podwójnym pseudonimem Georges Hohrod – wersja francuska i Martin Eschbach – wersja niemiecka).

Zobacz więcej co wydarzyło się we wrześniu: http://sekcjahistoryczna.fizjoterapia.org.pl/wrzesien-historycznie/