60 rocznica wybuchu epidemii ospy prawdziwej we Wrocławiu
W dniu 2 czerwca 1963 r. do szpitala MSW przy ul. Ołbińskiej we Wrocławiu trafił ppłk Bonifacy J., pracownik służb specjalnych PRL, który 25 maja wrócił z wizyty w Indiach. Nikt wówczas nie przypuszczał, że oficer SB jest zakażony wirusem ospy prawdziwej (variola vera). Gorączka i dreszcze, bóle stawów jednoznacznie kojarzyły się z malarią. Dlatego początkowo lekarze zdiagnozowali u niego „nieznaną chorobę tropikalną”, a po pobraniu próbki krwi, w dniu 5 czerwca rzeczywiście zdiagnozowano malarię. Pacjent, po typowym dla tego rozpoznania leczeniu, poczuł się lepiej i został wypisany do domu. W dniu 15 czerwca tego roku zachorowała salowa sprzątająca separatkę, w której leżał “pacjent zero”. Kobieta zmarła 4 lipca a postawione rozpoznanie brzmiało – białaczka. Niebawem do szpitala trafił jej czteroletni syn oraz lekarz, który się nią opiekował. W dniu 9 lipca chłopiec, który był leczony z powodu wiatrówki, ponownie zachorował.
Dopiero wtedy stało się jasne, że wszyscy chorują na niezidentyfikowaną chorobę. Szpital objęto ścisłą kwarantanną. Wszyscy byli przerażeni, gdyż od przyjazdu „pacjenta zero” do postawienia pewnego rozpoznania minęło ponad półtora miesiąca. Osoby chore komunikowały się z rodzinami, współpracownikami, robiły zakupy, uczestniczyły w spotkaniach. Trwało to wiele dni w miesiącach letnich, w czasie wakacji i urlopów. Dopiero w dniu 15 lipca 1963 r. powiadomiono o sprawie władze miejskie oraz w mieście. Było to po 47 dniach występowania wirusa śmiertelnej choroby. Pierwszy komunikat pojawił się jednak dopiero 17 lipca – lakoniczna informacja o pierwszych hospitalizacjach i możliwości wybuchu epidemii na ostatnich stronach wrocławskich dzienników. Media więcej miejsca poświęcały przygotowaniom do święta 22 lipca. Niemniej wprowadzono pogotowie epidemiczne, które obowiązywało do 19 września 1963 r. Obowiązywała kwarantanna i szczepienia, które stały się najważniejszą bronią w walce z wirusem. Obowiązkowe szczepienia rozpoczęto 16 lipca 1963 r. Zaszczepiono wówczas około 400 000 mieszkańców Wrocławia, co stanowiło zdecydowaną większość. W województwie (wówczas wrocławskim) zaszczepiono ok. 2 mln osób, a w całym kraju ponad 8 milionów. Ostatnie rozpoznanie ospy prawdziwej odnotowano 10 września, dziewięć dni później odwołano epidemię. W 1978 r. Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, że świat jest wolny od ospy prawdziwej.
